Job satisfaction is defined as the result of individuals’ attitudes towards their jobs, which is affected by such factors as job related wage, supervision, working conditions, improvements opportunities, acknowledgement of skills, job evaluation, human relations in the organization and environment. It is the most important problem of human resources in every area, from public sector to private sector, industry to sports, teachers to officers, athletes to referees. Job satisfaction has social, economic and psychological consequences on individuals. The purpose of the present research is studying the job satisfaction levels of volleyball referees as one of the human resources sports sector. The universe of the research consists of referees working for Turkish Volleyball Federation, while the sample consists of 134 volleyball referees selected via simple sampling method among the universe. Job Satisfaction of the participants was evaluated with "Minnesota Satisfaction Questionnaire (MSQ)" short form. At the first step, Minnesota Satisfaction Questionnaire (MSQ) scores of participants were calculated. With these scores, referees’ satisfaction levels from external and internal environment factors were determined. At the second step, variation in these scores by gender was analysed. Non-parametric Mann-Whitney U test was utilized at 0.05 significance level, to analyse the variation in average scores from job satisfaction factors. The findings of the present research are as follows: General job satisfaction of volleyball referees ranges between 3.73 and neutral satisfaction level, increasing towards satisfaction level. This is a positive development for Volleyball Federation. For the institutions to survive and compete, they need to use the resources they have efficiently and increase their general performance accordingly. Average satisfaction score of referees from internal environmental conditions is 3.9200 and the average satisfaction from external environmental conditions is 3.3582. This finding indicates that referees are more satisfied with the refereeing job than they are with the opportunities provided by the federation.

Bu araştırmanın amacı, fiziksel aktivite amaçlı rekreasyon alanlarına gelen kullanıcıların mekân seçimini ve aktiviteye katılımlarını etkileyen faktörleri incelemektir. Araştırmanın evrenini Afyonkarahisar ilinde yaşayan 16 yaş üzerindeki park ve rekreasyon alanı kullanıcıları oluşturmuştur. Evren seçimi ve örneklem seçimi, amaca yönelik (purposive sampling) yöntemdir. Araştırmaya gönüllü olarak 385 kişi katılmıştır. 385 veride bazı katılımcıların cevaplarının “geçersiz” olduğu saptanmış ve araştırmanın örneklemi 343 katılımcıdan oluşmuştur [16-46 yaş (x= 22.73, ss= 6.36), % 52.5 (180)’i kadın]. Veri toplama aracı olarak; Stanis, Schneider, Chavez ve Shinew (2009) tarafından geliştirilen, Türkçe geçerlik ve güvenirlik çalışması Gümüş, Alay ve Karakılıç (2012) tarafından yapılan Fiziksel Aktivite Mekânı Değerlendirme Ölçeği (FAMDÖ) kullanılmıştır. 2 alt boyut (fiziksel aktivite mekânı seçimi, fiziksel aktiviteye katılımı engelleyen unsurlar) ve 33 maddeden oluşan FAMDÖ, 5’li Likert tipinde olup, katılımcıların park ve rekreasyon alanlarını fiziksel aktivite mekânı olarak seçmeye iten unsurları ve bu mekânlarda fiziksel aktiviteye katılımı engelleyen unsurları ölçmektedir. Verilerin analizinde betimleyici istatistik ve tek değişkenli varyans analizi (ANOVA) ile ilişkisiz örneklemler T-Tesi (Independent Samples T-Test) yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın bulgularına göre, park ve rekreasyon alanlarında fiziksel aktivitelere katılmama nedenleri kullanıcıların cinsiyetine göre; mekân seçiminde etkili olan unsurlar ise, eğitim düzeyleri, ulaşım şekilleri, medeni durumları ve yaş grupları açısından anlamlı bir farklılık göstermektedir. Sonuç olarak; bireylerin eğitim düzeyleri, medeni durumları, cinsiyetleri ve yaşlarının fiziksel aktivite mekânı olarak park ve rekreasyon alanlarını tercih etmelerinde etkili olduğu söylenebilir.

Spor tesisleri hizmet üreten dinamik yapısı ve karmaşık süreçleri içeren özelliği ile yönetilmesi gereken stratejik alanlar olarak dikkat çekmektedir. Bu nedenle spor tesislerinin yönetimi ancak müşteri memnuniyeti ile sürdürülebilir. Bu kapsamda ele alındığında bu araştırmanın amacı, SDÜ Spor Tesislerinde açılmış olan kursların etkinliğini ölçmek ve verilen hizmetin kalitesini inceleyerek arttırılmasına yönelik önerilerde bulunmaktır. Araştırmanın çalışma grubunu, SDÜ Spor Tesislerinde farklı branşlarda kayıtlı kursiyerler oluşturmaktadır. Çalışmanın örneklemi farklı kurslara kayıtlı 250 kursiyere ulaşılarak elde edilmiştir. Araştırmanın verileri; spor pazarlamasının boyutları olarak ele alınabilecek Eğitim, Hizmet Kalitesi, Ekipmanlar, Pazarlama İletişimi ve Kayıt-Bilgilendirme olmak üzere 5 boyutta toplam 33 sorudan oluşan anketin kursiyerlere uygulanması ile elde edilmiştir. Anket yoluyla toplanan verilerin analizinde SPSS İstatistik Programı kullanılmıştır. Bu anket yardımı ile spor tesislerinde açılmış olan kurslarda kayıtlı kursiyerlerin memnuniyetleri ölçülmüştür. Ayrıca kursiyerlere, kursa katılım amaçları, kursu nereden duydukları, hangi kursa kayıtlı oldukları, cinsiyetleri ve kursiyerin unvanı gibi bilgiler sorulmuştur. Araştırmanın sonuçlarına göre, SDÜ Spor Tesislerinde farklı branşlarda kayıtlı kursiyerlerin büyük çoğunluğunun; açılan kurslardan, tesislerden, verilen eğitim ve hizmetlerden memnun oldukları görülmektedir. Bununla birlikte araştırmanın sonucunda spor tesislerinde müşteri memnuniyetini artırmaya yönelik önerilerle ilgili literatüre katkı sağlanmıştır.

Giriş ve Amaç : Rekreasyon kavramının amaçları ve hedef kitlesi, her geçen gün kazandığı önem ve bilinirlikle doğru orantılı olarak artmaktadır. Bu ivmeye eşlik eden uzmanlık ve kapsam genişlemesi ise beraberinde branşlaşma eğilimini zorunlu kılmaktadır. Dolayısıyla her bilim dalında olduğu gibi rekreasyonda da, daha kısıtlı ve özel kullanıcı kitlelerine hitap eden alt uzmanlık dalları gelişmektedir. Bu dallardan biri de, kullanıcıların hareketlilik (mobilite) ve engellilikleri bağlamında kaybettikleri psikolojik ve fiziksel sağlıklarına kavuşmalarına ve sonrasında da bu durumlarını sürdürmelerine yönelik aktivite bazlı yöntemleri kullanan terapötik rekreasyondur. Yöntem : Terapötik rekreasyonun hareket ve yaşlılık başta olmak üzere baş gösteren hastalık ve engelliliklere yönelik olması bağlamında, bu etkinliklerin gerçekleştirileceği tesis ve alanların da diğer sosyal donatı alanlarına nazaran çok daha büyük oranda ulaşılabilir olmaları esastır. Bununla birlikte, mimari ve inşai müdahale kapsamından çıkan doğal ortamlarda da sürdürülmesi şart olan bu faaliyetlerin, ulaşılabilirlik kriterleri çerçevesinde bazı özel durum ve şartlar arz edeceği açıktır. Bulgular : Bu çalışmada, yapılı çevrenin diğer kamusal fonksiyonlarına nazaran mimari ulaşılabilirlik açısından çok daha ciddi hasaasiyet içeren terapötik rekreasyon alan ve tesislerinin bu bağlamdaki dinamikleri irdelenmektedir. Evrensel tasarım kriterleri doğrultusunda mümkün olan en geniş kullanıcı kitlesine, mümkün olan en verimli hizmeti sunabilmeye yönelik doğru ve etkili mimari tasarım ile ulaşılabilirlik uygulamalarının, alan seçiminden sürdürülebilirliğe uzanan bir ölçekte göz önünde bulundurulması gereken ilkeleri belirlenmiştir. Sonuç : Böylece çalışmanın, hazırlanması muhtemel rehber ve benzeri yol gösterici dokümanlar için yol gösterici olması hedeflenmektedir.

The purpose of this study was to investigate the gender role orientation of exercisers with regard to types of exercise. Two hundred and forty four female (Mage=27.25 ± 7.25), 202 male (Mage= 26.92 ± 6.28) exercise participants voluntarily participated in this study. “BEM Gender Role Orientation Inventory” was administered to the participants. Multivariate Analysis of Variance (MANOVA) was conducted for each sex to test whether there were differences in gender role orientations with regard to type of exercise. MANOVA revealed significant differences in gender roles of female exercisers (Hotelling’s T=0.03; F = 4.04; p<.05) with regard to type of exercise. Females who participated group exercises had higher masculinity scores than females who participated in individual exercise. On the other hand, MANOVA did not reveal significant differences in gender role orientation for male exercisers (Hotelling’s T= 0.01; F= 1.39; p>.05). It can be concluded that females who participated in group exercises such as squash, spinning, plates, kangoo-jump and tae-bo, are more risk-taking, dominant, ambitious and having more leadership characteristics than females who participated in individual exercises like fitness, swimming and hiking.

Gender is an ongoing classification of an individual starting from infancy to adulthood. In the Turkish society, the roles of women and men are clearly distinguished by cultural, tradition, custom, beliefs, educational, income and family norms. It is thought that girls in Turkish society can overcome restrictive over-traditionalist attitudes by doing sports. One of the relatively favorable environments for equality between men and women in social life is the sports environment. It is important that the participation of the athletes, coaches, managers and sports specialists in sport environments as well as men and women whose gender role attitudes are favored by all gender role attitudes of all sports employees, will increase the number of sports people in the society as well as increase the number of physically and psychologically healthy individuals, It is thought. The aim of the study based on this idea is to examine the attitudes of sports employees regarding gender roles. The average age of the survey is 30.45 ± 8.41 and 244 sportsmen working in Antalya. Muğla and Bitlis Youth Services and Sports Provincial Directorate constitute the sportsmen. “Attitude Scale Related to Gender Roles” developed by Zeyneloglu and Terzioğlu (2011) was applied to determine the gender perception of sports employees participating in the survey. In the evaluation of data, SPSS 23.0 statistical package program was used frequency analysis Kolmogorov-Smirnov and Shapiro Wilk normality test Mann-Whitney U test Kruskal Wallis test Chi-square test Pearson correlation test statistic was used. As a result, gender role attitudes of sports employees were found to be significantly different between gender, education, mother, and father education variables. It is noteworthy that the traditional attitudes of female sports employees and the equality attitudes of male sports employees are high. The low level of gender role in marriage according to the level of education of the mother shows that the employees' mothers have traditional holdings in marriage. The high level of egalitarian gender role attitudes in sports employees according to their educational status indicates that they have a traditionalist position in the egalitarian gender role.