THE INNOVATION OF STORIES “CHURCH OF ST. SOPHIA” BY ISMAIL KADARE

Abstract

In this study we will describe and analyze the story "The Church of St. Sophia". The story tells us about the Ottoman invasion times which ordered that the best church in the world to be turned it into a mosque, all this with the assignment of the architect Kaur. The church had a rare, unpredictable beauty, which shone in the sky. The architect named Kaur, who was in charge of this task, did not want its destruction and transformation, so he decided to betray the Sultan and his Emperor. But the architect was obliged to make such a transformation, not to ruin it, but to turn it from church to mosque, which was never done, because when the Sultan offered the famous pillar of the church, he presented with one great pain, illness, where symbolically the author gives it as a punishment for the malevolent man of the church. When Kadare published this tale in 1994, in Tirana, he described the Ottoman period portraying it as dominated by the two different cultures, by the Christian and Muslim different religious beliefs, and by the Albanian speaking population divided by their orientations, one towards Asia and Islam and the other, towards Europe.

Në këtë studim do të përshkruajmë dhe analizojmë tregimin “Kisha e Shën Sofisë”.  Tregimi në fjalë na lë të kuptojmë se autori na rrëfen për njërën nga kohërat e pushtimit të Perandorisë Osmane, ku kjo e fundit jep urdhër që kishën më të mirë në botë që ta shndërrojnë në xhami. Me këtë detyrë e ngarkojnë arkitektin me emrin Kauri. Kisha kishte një bukuri të rrallë, e paparashikueshme, e cila shndriste në qiell! Arkitekti me emrin Kauri, i cili ishte i ngarkuar me këtë detyrë, nuk e dëshironte shkatërrimin dhe shndërrimin e saj, andaj ai vendosi ta tradhton Sulltanin dhe Perandorin e tij. Por, arkitekti ishte i detyruar ta bënte një shndërrim të tillë, jo ta rrënonte, por ta shndërronte nga kisha në xhami, gjë e cila nuk u bë kurrë, sepse në momentin kur Sulltani ju ofrua shtyllës së famshme të kishës, atij ju paraqit një dhimbje e madhe, e ligshti, ku  në mënyrë simbolike autori e jep si dënim për njeriun keqdashës të kishës. Nga koherenca kur Kadare e ka botuar këtë tregim, më 1994, në Tiranë, e përshkruan kohen e kaluar duke na rrëfyer për dy kultura, për dy besime fetare atë të krishtere dhe atë myslimane, por edhe popullsia shqipfolëse e ndarë në dyshë më disa të orientuar drejt Azisë e islamizmit, e të tjerat drejt Evropës. 

Article visualizations: