EXAMINATION OF THE GAME PERCEPTION OF THIRD AND FOURTH GRADE PRIMARY SCHOOL STUDENTS WITH VARIOUS TECHNIQUES NON-CONTACT GAMES / İLKOKUL ÜÇÜNCÜ VE DÖRDÜNCÜ SINIF ÖĞRENCİLERİNİN OYUN ALGISININ ÇEŞİTLİ TEKNİKLERLE İNCELENMESİ VE TEMASSIZ OYUN UYGULAMALARI
Abstract
The objective of this study is to ensure that the perception of game and non-contact game of third and fourth grade primary school students is revealed by using interviewing, mind map techniques and to create non-contact game applications for primary school third and fourth grade students for the duration of the current Covid-19 epidemic disease process. The study was designed as a case study, which is one of the qualitative study patterns. The study group consisted of forty children attending the third and fourth grades of primary school. The data of the study were collected using interview form and mind map technique. Content analysis was used to analyze the data obtained within the scope of the study. The examination of findings obtained from the studied indicates that the game is a fun activity for most of the children. Children play games to relieve boredom and have fun. When playing games, many positive and negative things are felt. While some of the children do not have any information about the non-contact game, some perceive the non-contact game as games played without touching the friend.
Bu araştırmada, ilkokul üçüncü ve dördüncü sınıf öğrencilerinin oyun ve temassız oyun algısını görüşme, zihin haritası tekniklerini kullanılarak ortaya konulmasını sağlamak ve içerisinde bulunulan Covid-19 salgın hastalık sürecinde ilkokul üçüncü ve dördüncü sınıf öğrencilerine yönelik temassız oyun uygulamaları oluşturmak amaçlanmıştır. Araştırma, nitel araştırma desenlerinden durum çalışmasına göre desenlenmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu ilkokul üçüncü ve dördüncü sınıfa devam eden kırk çocuk oluşturmuştur. Araştırmanın verileri görüşme formu ve zihin haritası tekniği kullanılarak toplanmıştır. Araştırma kapsamında elde edilen verileri analiz etmek için içerik analizinden faydalanılmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgulara bakıldığında; oyunun çocukların büyük bir kısmı için eğlenceli bir aktivite olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Çocuklar can sıkıntısını gidermek ve eğlenmek için oyun oynamaktadırlar. Oyun oynarken olumlu ve olumsuz birçok şey hissedilmektedir. Çocukların bir kısmı temassız oyunla ilgili herhangi bir bilgiye sahip değilken bir kısmı ise temassız oyunu arkadaşa dokunmadan oynanan oyunlar şeklinde algılamaktadırlar.
Article visualizations:
Keywords
Full Text:
PDFReferences
Aksoy, H. (2014). Çocuk oyunlarının işlevleri: sarıkeçili yörük çocuk oyunları, Millî Folklor, 26(101), 265-276.
Altunay, D. (2004). Oyunla desteklenmiş matematik öğretiminin öğrenci erişisine ve kalıcılığa etkisi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Bağlı, M., T. (2004). Oyun, bilişsel gelişim ve toplumsal dünya: Piaget, Vygotsky ve sonrası. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37( 2), 137-169.
Başal, H., A. (2007). Geçmiş yıllarda Türkiye’de çocuklar tarafından oynanan çocuk oyunları. Eğitim Fakültesi Dergisi 20(2), 243-266.
Bayhan, P. & Artan İ., (2007). Çocuk gelişimi ve eğitimi. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
Baykoç, N. (2006). Hastanede çocuk ve genç. Ankara: Gazi Kitabevi.
Beştaş, D. (2015). Hareketli oyun etkinliklerinin 7-8-9 yaş çocuklarının sosyal davranışları üzerine etkisinin incelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Boyraz, C. (2015). Oyun ve fiziki etkinliklere dayalı fen eğitimi: disiplinlerarası öğretim uygulaması. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
Boz, İ. (2014). İlkokul 1. sınıf matematik dersinde oyunla öğretim yönteminin akademik başarısına etkisi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Zirve Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.
Budak, O. (2016). 4-5 yaş çocuklarının oyuncak tercihleri ile oyun becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Çankaya, G. (2014). Çocukların oynadıkları oyunlara göre empati ve saldırganlık düzeylerinin incelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Ceyhan, E. (2002). Çocuk gelişimi ve psikolojisi, Eskişehir: Açık Öğretim Fakültesi Yayınları, 66-67.
Chatfield, T. (2011). Fun inc: Why games are the twenty-first century's most serious business. London: Random House.
Çoban, B. & Nacar, E. (2006). İlköğretim 1. kademede eğitsel oyunlar. Nobel Basımevi: Ankara.
Demir, M., R. (2016). Farklı oyun türlerine dayalı matematik öğretiminin 1. sınıf öğrencilerinin erişi ve kalıcılık düzeylerine etkisi. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Necmettin Erbakan Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Demir-Öztürk, E., Kuru, G.& Demir- Yıldız, C. (2020). Covıd-19 pandemi günlerinde anneler ne düşünür çocuklar ne ister? anne ve çocuklarının pandemi algısı, Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi (ASEAD), 7(5), 204-220.
Duman, G. (2010). Türkiye ve Amerika’da anasınıfına devam eden çocukların oyun davranışlarının incelenmesi ‘kültürler arası bir çalışma. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Erdal, K. (2019). Çocuk oyunlarında değerler eğitimi, International Journal of Humanities and Research, 3(2), 53-59.
Erdoğan, T. & Erdoğan, Ö. (2020). Temassız oyunlar. Millî Eğitim Bakanlığı Yayınları: Ankara.
Girgin, P. (2012). Eskişehir folklorunda çocuk oyunları ve bu oyunların yaşam becerisi kazandırmadaki rolü, Millî Folklor, 24(95), 263-273.
Gülhan, G. (2012). 10-12 yaş grubu i̇lköğretim öğrenci̇leri̇nin sosyal beceri̇ düzeyleri̇ üzeri̇ne eği̇tsel oyunların etki̇si. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Hoşgör, A. (2010). İlköğretim 1. sınıf öğretmenlerinin matematik derslerinde oyun etkinliklerinin kullanımına ilişkin görüşleri. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Karabulut, G. (2010). İlköğretim 5. sınıf öğrencilerinin oyun tercihlerine ve spora katılımlarına göre kaygı düzeylerinin ve başarı algılarının incelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Keskin, A. (2009). Oyunların çocukların çoklu zekâ alanlarının gelişimine etkisi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Kılıç, A. (2010). İlköğretim 1. sınıf matematik dersindeki işlem becerilerinin kazandırılmasında oyunla öğretimin başarıya etkisi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Manisa.
Koçyiğit, S., Tuğluk, N., M. &Kök, M. (2007). Çocugun gelişim sürecindeegitsel bir etkinlik olarak oyun. KKEFDI]OKKEF, 16, 325-342.
Kol, S. (2011). Erken çocuklukta bilişsel gelişim ve dil gelişimi. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21, 1-21.
Kolcu, Ş. (2014). Farkli bi̇li̇şsel tempodaki̇ çocukların oyun davranişlarinin ve akran iili̇şki̇leri̇ni̇n incelenmesi̇. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Konter, E. (2013). Eylemde bulunan bir varlık olarak insan neden oynar. Başsaray Matbaası: İzmir.
Kuru, O. (2009). Dokuz yaş çocuklarının psiko -motor gelişimlerinde oyunun etkisi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
Milli Eğitim Bakanlığı. (2007). Oyun Etkinliği-I. Mesleki Eğitim ve Öğretim Sisteminin Güçlendirilmesi Projesi. Ankara.
MEB, (2021). http://www.meb.gov.tr/meb_haberindex.php?dil=tr
Miles, M. B., Huberman, A. M. &Saldana, J. (2014). Qualitative data analysi: A methods source book., California: Sage Publications.
Oksal, A. (1999). Kuşaklararası oyun: yetişkin ve çocuk kültürü arasında bir köprü, cumhuriyet ve çocuk, 2. Ulusal Çocuk Kültürü Kongresi Bildirileri (Yay.haz. Bekir, O.). A.Ü. Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları: Ankara.
Onur, B., Çelen, N. & Artar M. (2001). Changes in children’s games through three
generations: a study in a rural setting in Turkey, Dimensions of Play Conference. Sheffield/ UK.
Özbay, Y. & Erkan, S. (2012). (Ed.) Eğitim Psikolojisi. Pegem Akademi: Ankara.
Öztürk, D. (2009). The effects of frıendshıp makıng skılls traınıng wıth board game on frıendshıp makıng skılls of fourth grade elementary school students. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Pala, F. K. & Erdem, M. (2011). Dijital oyun tercihi ve oyun tercih nedeni ile cinsiyet, sınıf düzeyi ve öğrenme stili arasındaki ilişkiler üzerine bir çalışma. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 12(2), 53-71.
Pıaget, J. (1962). Play, dreams, and ımitation in childhood. New York: W. W. Norton & Company, Inc.
Ramazan, O. (2015). Oyun etkinlikleri ı. çocuk ve oyun (ed. r. zembat), erzurum: atatürk üniversitesi açık öğretim fakültesi yayını. http://www.ataturkuni.net/ow_userfiles/plugins/forum/attachment_1311_54 4130ab203a6_544130a066d65_%C3%87OCUK-VE-OYUN-6.pdf, Erişim Tarihi: 21.07.2015.
Sağlam, Ö. (2018). Okul öncesi dönem çocuklarının değişen oyun tercihleri, Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(1), 1123-1135.
Selçuk, Z. (2007). Eğitim psikolojisi, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Sümbüllü, Y., Z. &Altınışık, M., E. (2016). Geleneksel çocuk oyunlarının değerler eğitimi açısından önemi, ETÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(2), 73-85.
Tören, A. (2011). Erzincan’dan derlenen çocuk oyunlarının çocuk eğitimindeki yeri. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzincan.
Ünal, M. (2009). The place and ımportance of playgrounds in child development, Inonu Unıversıty Journal of The Faculty of Educatıon, 10, 95-109.
Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık: Ankara.
Yin, R. (1984). Case study research: design and methods. (3. Basım). California: Sage Publications.
DOI: http://dx.doi.org/10.46827/ejes.v8i7.3813
Refbacks
- There are currently no refbacks.
Copyright (c) 2021 Şengül İlgar, Merve Gül Seçgin
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Copyright © 2015-2023. European Journal of Education Studies (ISSN 2501 - 1111) is a registered trademark of Open Access Publishing Group. All rights reserved.
This journal is a serial publication uniquely identified by an International Standard Serial Number (ISSN) serial number certificate issued by Romanian National Library (Biblioteca Nationala a Romaniei). All the research works are uniquely identified by a CrossRef DOI digital object identifier supplied by indexing and repository platforms. All authors who send their manuscripts to this journal and whose articles are published on this journal retain full copyright of their articles. All the research works published on this journal are meeting the Open Access Publishing requirements and can be freely accessed, shared, modified, distributed and used in educational, commercial and non-commercial purposes under a Creative Commons Attribution 4.0 International License (CC BY 4.0).
