AN INVESTIGATION ON CONSTRUCTIVE LEARNING ENVIRONMENTS IN SECONDARY EDUCATION RELIGIOUS CULTURE AND ETHICS COURSES

Celal Büyük, Hümeyra Veyis

Abstract


This research is aimed to determine which graduate constructivist learning environments are provided in religious culture and moral knowledge courses by making researches on student’s perceptions. On the other way, students’ views about constructivist learning environments who receive education at secondary education, their perception during courses, learning environment provided in religious culture and moral knowledge courses, and in which graduate constructivist learning environment specifications are formed are within the compass of this research’s goals. In this research, a descriptive survey design was used. The studying universe of this research is high school students in Erzurum city center. The research was carried out with 365 students in five schools; Anatolian high school, science high school, imam hatip high school and vocational high school. We used the development of a scale on assessing constructivist learning environments as the data collection tool by taking the necessary official permission. The scale practiced on the determined sample was primarily computerized and the data was subjected to outlier analyze. In the process of searching for answers to the research we used t Test for Independent Sample, Analysis of Variance ANOVA and Kruskal Wallis H Test.  Students’ perceptions towards the education environment in religious culture and moral knowledge courses don’t change respectively according to their sex and the classroom educative graduate in which they take education but on the other hand, it has been observed that this perception factor change distinguishably by their school and AGNO. In the result of the research, we observed that student’s perception of constructivist learning environments in religious culture and moral knowledge courses is higher at science high school and social sciences high schools than the other school type. School and students educative succeeding graduate effect constructivist learning environments perception and so the cases in which constructivist learning environments perception is high are observed in the schools whose educative succeeding have a high level.

 

Article visualizations:

Hit counter


Keywords


constructivist learning environments, religious culture and moral knowledge, descriptive analysis

Full Text:

PDF

References


Açıkgöz, K. (2004). Aktif öğrenme. İzmir; Eğitim Dünyası Yayınları.

Akkaya, D. (2015). İlkokul ve ortaokul öğretmenlerinin yapılandırmacı öğrenme kuramına ilişkin bilişsel Differenceındalık düzeylerinin belirlenmesi (Kayseri ili örneği) (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 391717)

Akpınar, E. ve Ergin, Ö. (2005). Yapılandırmacı kuramda fen öğretmeninin rolü. İlköğretim-Online, 4(2), 55-64.

Aksoy, A. N. (2014). Ortaöğretim coğrafya ders kitaplarının doğal sistemler bölümlerinin yapılandırmacılık yaklaşımına göre değerlendirilmesi (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 372258)

Altaş, N. (2007). Ortaöğretim din kültürü ve ahlak bilgisi öğretimi. İstanbul: DEM yayınları.

Ardıç, Ü. (2015). Ortaöğretim öğrencilerinin yapılandırmacı öğrenme ortamlarına yönelik görüşlerinin incelenmesi (Ümraniye ilçesi örneği) (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 398416)

Arkün, S. & Aşkar, P. (2010). Yapılandırmacı öğrenme ortamlarını değerlendirme ölçeğinin geliştirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39, 32-43.

Arslan, A. (2010). Felsefeye giriş. Ankara: Adres Yayınları.

Arslan, M. (2007). Constructivist approaches in education. Ankara University, Journal of Faculty of Educational Sciences. 40(1), 41-61.

Arslan, M. (2007). Eğitimde yapılandırmacı yaklaşımlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 40 (1), 41-61.

Aslan, D. (2015). Fen liselerindeki öğretim sürecinin yapılandırmacı yaklaşım açısından değerlendirilmesi (Doktora Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 397512)

Ay Lewis-Beck, M. S., Bryman, A., & Liao, T. F. (2003). The SAGE encyclopedia of social science research methods. Thousand Oaks: Sage.

Aydın, H. (2012). Felsefi temeller ışığında yapılandırmacılık (2. Basım). Ankara: Nobel.

Aydın, H. & Uşak, M. (2003). Fen derslerinde alternatif kavramların araştırılmasının önemi: kuramsal bir yaklaşım, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 1 (13), 121-135.

Aydın, G. ve Balım, A. G. (2005). Yapılandırmacı yaklaşıma göre modellendirilmiş disiplinler arası uygulama: enerji konularının öğretimi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 38 (2), 145-166.

Aygören, F. (2009). Yapılandırmacı öğrenme ortamlarının sınıf öğretmenlerinin ve okul yöneticilerinin görüşlerine göre değerlendirilmesi (Çine ilçesi örneği) (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 240068)

Aykan, A. (2014). Ortaokul öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşım ile ilgili yeterlik düzeylerinin incelenmesi (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 385976)

Aytaş, A. (2014). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının öğrencilerin İngilizce konuşma becerisine etkisinin belirlenmesi (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 370313)

Bakır, K. (2007). John Dewey ve demokratik eğitim (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezinden edinilmiştir. (Tez No. 211262).

Bakır, K. (2012). Demokratik eğitim: John Dewey'in eğitim felsefesi üzerine. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.

Baran, H. İ. (2015). 8. Sınıflarda okutulan Türkçe dersi öğretmen kılavuz kitapları ve öğrenci çalışma kitaplarının yapılandırmacılığa uygunluğunun incelenmesi ve karşılaştırılması (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 398377)

Baş, G. (2012). İlköğretim öğrencilerinin yapılandırmacı öğrenme ortamına ilişkin algılarının Differencelı Variableler açısından değerlendirilmesi. Journal of Research in Education and Teaching, 1(4), 203-215.

Bay, E. & Karakaya, E. (2009). Öğretmen eğitiminde yapılandırmacı yaklaşıma dayalı uygulamaların etkililiğinin değerlendirilmesi, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 8(28), 40-55.

Bayındır, N. & Özel, A. (2008). Gelişim öğrenme ve eğitim. Ankara: Pelikan Yayıncılık.

Bayraktar, O. (2015). Türk eğitim sistemi içerisinde yapılandırmacılığın kuramsal çözümlemesi (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 396897)

Bıyıklı, C., Veznedaroğlu, R. L., Öztepe, B. & Onur, A. (2008). Yapılandırmacılığı nasıl uygulamalıyız (1.Baskı). Ankara: OTDÜ Yayıncılık.

Birikim, Ö. (2008). Perceptions of 4th and 5th grade primary school students and their teachers about constructivist learning environments in science and technology courses (Doktora Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 228434)

Bostan, A. H. (2018). Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşımın niteliklerine ve uygulamalarına ilişkin görüşleri (Konya ili örneği) (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 529826)

Bozlar, İ. (2016). Yapılandırmacı öğrenme kuramına göre Almanca derslerinde materyal hazırlanması (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 441394)

Bulut, M. (2009). İşbirliğine dayalı yapılandırmacı öğrenme ortamlarında kullanılan bilgisayar cebir sistemlerinin matematiksel düşünme, öğrenci başarısına ve tutumuna etkisi (Doktora Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 229327)

Büyüköztürk. Ş. (2011). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi.

Can, T. (2004). Yabancı dil olarak İngilizce öğretmenlerinin yetiştirilmesinde kuram ve uygulama boyutuyla oluşturmacı yaklaşım, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Ceylan, Y. (2013). Eğitimde yapılandırmacılık ve din eğitimi (Doktora Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 348821)

Çam, B. (2010). 2005 “Türk Edebiyatı”, “Dil ve Anlatım” programları ile ders kitaplarının yapılandırmacılık yaklaşımına uygunluğunun değerlendirilmesi (Beykoz örneklemi) (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 263793)

Çandar, H. & Şahin, A. E. (2013). Yapılandırmacı yaklaşımın sınıf yönetimine etkilerine ilişkin öğretmen görüşleri, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 44, 109-119.

Çarkıt, C. (2013). Ortaokullarda dil bilgisi öğretim sürecinin yapılandırmacı yaklaşım açısından değerlendirilmesi (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 340200)

Çelebi, E. (2010). Yapılandırmacı yaklaşımın din ve ahlâk öğretiminde uygulanabilirliğinin epistemolojik imkânı. Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 1, 85-94.

Çelikkaya, T. (2008). Yapılandırmacı yaklaşımın soysan bilgiler öğretiminde başarı, tutum ve kalıcılığa etkisi (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezinden edinilmiştir. (Tez No. 340001).

Çoşkun Cımbız, T. (2016). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşıma dayalı sınıf içi uygulamalarına yönelik görüşleri (Tokat ili örneği) (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 445622)

Demirel, Ö. (2009). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.

Demirtaş, B., Oğuz, Y., Üredi, L. & Akbaşlı, S. (2015). Yapılandırmacı öğrenme ortamları değerlendirmesi. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi XIV. Uluslararası Katılımlı Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu (21-23 Mayıs 2015) Özel Sayısı, 235-245.

Duru, S. (2014). Yapılandırmacı ve geleneksel öğrenme ortamlarının öğretmen adaylarının eğitim inançları üzerine etkisi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 36, 15-28.

Entwistle, N., & Tait, H. (1990). Approaches to learning, evaluations of teaching, and preferences for contrasting academic environments. Higher education, 19(2), 169-194.

Erdem, E. (2001). Program geliştirmede yapılandırmacılık yaklaşımı (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezinden edinilmiştir. (Tez No. 100359)

Erdem, M., Özer Şanal, S., Tanış, H. Okur, S. & Alır, A. (2017). Yapılandırmacılık ve öğretim tasarımı. Odabaşı, H. F., Akkoyunlu, B. ve İşman, A. (Ed.) Eğitim Teknolojileri Okumaları içinde (s. 453-467). http://www.tojet.net/books.htm adresinden edinilmiştir.

Erdoğan, İ. & Polat, M. (2017). Okullarımız yapılandırmacı öğrenme ortamlarına ne kadar sahip? Ortaokul öğrencilerinin algıları üzerine boylamsal bir bakış. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 608-619. doi: http://dx.doi.org/10.14582/DUZGEF.1818

Evrekli, E., İnel, E., Balım, A. İ. & Kesercioğlu, T. (2009). Fen Öğretmen adaylarının yapılandırmacı yaklaşıma yönelik tutumlarının incelenmesi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(2), 673-687.

Fer, S. & Cırık, İ. (2007). Yapılandırmacı öğrenme: kuramdan uygulamaya. İstanbul: Morpa yayınları.

Göl, Ö. (2016). Ortaokul Türkçe derslerinde yapılandırmacı yaklaşımın uygulanma düzeyinin değerlendirilmesi (Zonguldak ili örneği) (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 429866)

Gömleksiz, M. N. & Elaldı, Ş. (2011). Yapılandırmacı Yaklaşım Bağlamında Yabancı Dil Öğretimi. Turkish Studies - International Periodical for The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 6(2), 443-454.

Gündoğdu, A. (2010). Okul ve eğitim. Eğitime Bakış, 6(16), 1-72.

Gürbüz, S. & Şahin, F. (2016). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri: Felsefe, yöntem, analiz (3. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Islıcık, T. (2012). Yapılandırmacı öğrenme ortamlarının bilimsel epistemolojik inançlara etkisi (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 317163)

Jonassen, D. H., Peck, K., & Wilson, B. G. (1998). Learning with technology: a constructivist perspective. Columbus OH: Merrill/Prentice-Hall.

Kabaca, T. (2002) Bir öğrenme ve öğretme yaklaşımı: yapılandırmacılık (Constructivism). Ankara; Gazi Üniversitesi Yayınları.

Kalaycı, N. (2014). Yapılandırmacı yaklaşımın sınıf yönetimi ve öğrenme sürecine yansımaları (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 356185)

Karadağ, E. & Korkmaz, T. (2007). Kuramdan uygulamaya yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı (1. Baskı). Ankara: Kök Yayıncılık.

Karadüz, A. (2010). Yapılandırmacı paradigma bağlamında Türkçe derslerinde öğrenme ortamları. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(14), 135-154.

Karagöz, F. (2016). Ortaöğretim öğretmenlerinin yapılandırmacı öğrenme ortamlarına yönelik görüşlerinin incelenmesi: İstanbul ili Ümraniye ilçesi örneği (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 440770)

Kaya, A. (2008). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımını uygulayan sınıf öğretmenleri ile bu yaklaşımı uygulamayan dal öğretmenlerinin sınıf yönetimi yaklaşımlarının karşılaştırılması (Gaziantep ili örneği) (Doktora Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 226976)

Kaya, E. (2016). İlkokul 3. sınıf fen bilimleri ders kitabının yapılandırmacılık ve bilimsel süreç becerilerini geliştirmesi açısından incelenmesi (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 441256)

Kaya, N. (2013). Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacılığa yönelik tutumları ve yapılandırmacılığı uygulamaya ilişkin öz-yeterlik inançları (Afyonkarahisar ili örneği) (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 348011)

Kerimgil Çelik, S. (2013). Sınıf öğretmenlerinin akademik iyimserlikleri ile yapılandırmacı öğrenme-öğretme etkinliklerini uygulama düzeyleri arasındaki ilişki (Doktora Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 349355)

Kılıç, B. (2001). Oluşturmacı fen öğretimi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 7-22.

Kılıç, S. (2010). Coğrafya öğretmenlerinin yapılandırmacı eğitme yönelik yaklaşımları ve yapılandırmacı eğitimin motivasyonlarına etkisi (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 250834)

Kincheloe, J. L. & Horn, R. A. (2008) The Praeger Handbook of Education and Psychology: Volume 1, Greenwood Publishing Group: Westport, CT.

Koç, G. & Demirel, M. (2004). Davranısçılıktan Yapılandırmacılığa: Eğitimde Yeni Bir Paradigma. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, 174-180.

Küçük, Ö. (2015). Ortaokullardaki branş öğretmenlerinin yapılandırmacı öğrenme kuramını uygulama düzeyleri (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 407065)

Limon, M. (2001). On the cognitive conflict as an ınstructional strategy for conceptual changes: a critical appraisal, Learning and Instruction, 36 (4-5). 357-380.

McEwen, M. & Wills, E. M. (2006) Theoretical Basis for Nursing, Lippincott Williams & Wilkins: Philadelphia; London: PA.

MEB (2010a). İlköğretim din kültürü ve ahlak bilgisi dersi 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar öğretim programı ve kılavuzu. Ankara: MEB Yayınları.

MEB (2010b). Ortaöğretim din kültürü ve ahlak bilgisi dersi 9, 10, 11 ve 12th Gradelar öğretim programı. Ankara: MEB Yayınları.

Mısır, E. Ç. & Çalışkan, N. (2007). Yapılandırmacı öğrenmede dikkat edilmesi gereken koşullar. Karadağ, E. & T. Korkmaz (Ed.). Kuramdan Uygulamaya Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımı, 1-5 Sınıf Örnekleriyle (1. Baskı). Ankara: Kök Yayıncılık.

Millar, R. (1989). Constructive criticisms. International Journal Science Education, 11, Specialissue, 587-596.

Oktay, A. (2001). 21. Yüzyılda yeni eğilimler ve eğitim. A. Oktay; O. Oğuz; H. Ayhan (Der.), 21. Yüzyılda Eğitim ve Türk Eğitim Sistemi, s. 15–39. İstanbul: Serdar Eğitim Araştırma Yayıncılık.

Olkun, S. & Toluk, Z. (2007). İlköğretimde Matematik Öğretimine Çağdaş Yaklaşımlar. A. Oktay & Ö. Polat Unutkan, (Ed.), Alan Öğretimi (s. 179-206). İstanbul: Morpa Yayıncılık.

Oral, G. (2018). Eğitim programlarını geliştirmede yapılandırmacı yaklaşıma göre yapılan çalışmaların incelenmesi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(69), 280-293.

Özay Köse, E., Gül, Ş. & Konu, M. (2014). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı ve ortaöğretimde uygulanabilirliği hakkında öğretmen adaylarının görüşleri. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(2/1), 84-95.

Özdemir, G. (2012). Yapılandırmacı öğretim yaklaşımına uygun olarak hazırlanmış çalışma yapraklarıyla 7. sınıflarda olasılık öğretimi (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 319664)

Özden, Y. (2006). “21. Yüzyılda Eğitimi Yeniden Canlandırma Çabaları”, Türkiye’de Eğitim Bilimleri: Bir Bilanço Denemesi, (Ed: M. Hesapçıoğlu & A. Durmuş), Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, s: 504-522.

Özden, Y. (2010). Öğrenme ve öğretme. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.

Özenç & Doğan (2012). Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşım yeterlik düzeylerinin belirlenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12 (1), 67-83.

Özgenç, M. & Doğan, C. (2007). Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşım yeterlik düzeylerinin belirlenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(1), 67-83.

Özkan, B. (2001). Yapılandırmacı öğrenme ortamlarında özgün etkinlik ve materyal kullanımının etkililiği (Doktora Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 100257)

Özkan, H. H. (2012). Yapılandırmacı odaklı öğretim tasarımı modeli örneği. Balıkesir University the Journal of Social Sciences Institute, 15(28), 47-66.

Öztürk, M. (2013). Türkçe öğretmenlerinin yapılandırmacı anlayışı uygulama düzeyinin incelenmesi (Kilis örneği) (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 376696)

Öztürk, M. (2014). Yapılandırmacı eğitim kuramının felsefi temelleri (Doktora Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 388991)

Özyörük, K. (2017). İlkokullardaki yapılandırmacı eğitim programı uygulamalarının okul yönetimine etkileri (Muğla ili örneği) (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 497674)

Perkins, D. N. (1996). The many faces of constructivism. Educational Leadership, 57(2), 354- 371.

Rains, J. R., Kelly, C. A. & Durham, R. L. (2008). İlkokul matematiğinde çoklu-duyuma dayalı öğretme tekniklerinin öneminin evrimi: kuram ve uygulama. Eğitimde Kuram ve Uygulama, Çanakkale On Sekiz Mart Üniversitesi Eğitim Fakültesi: Çanakkale.

Salman, B. (2018). Yapılandırmacı yaklaşıma göre dil bilgisi öğretimine yönelik öğretmen görüşleri (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 527963)

Seçkin Karaca, H. (2018). Yapılandırmacı yaklaşım yoluyla sosyobilimsel konulara dayalı fen eğitiminin 7. Sınıf öğrencileri üzerine etkileri (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 516293)

Sierpinska, A. & Kilpatrick, J. (1998). Mathematics Education as a Research Domain: A Search for Identity: An ICMI Study. Springer: Dortrecht, Netherlands.

Sifoğlu, N. (2007). İlköğretim 8. sınıf fen bilgisi dersinde yapısalcı öğrenme ve probleme dayalı öğrenme yaklaşımlarının öğrenci başarısı üzerine etkisi (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezinden edinilmiştir. (Tez No. 190944).

Sönmez, V. (1991), Eğitim felsefesi, İstanbul: Adım Yayıncılık.

Sönmez, V. (2008). Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık.

Sünbül, A. M. (2007). Öğretim ike ve yöntemleri. (1. Baskı). Konya: Çizgi Kitapevi

Şentürk, C. (2009). Eğitimde yeniden yapılanma ve yapılandırmacılık. Eğitişim Dergisi, 23.

Şimşek, N. (2004). Yapılandırmacı öğrenme ve öğretime eleştirel bir yaklaşım. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 3 (5), 115-139.

Şimşek, N. (2004). Yapılandırmacı öğrenme ve öğretime eleştirel bir yaklaşım. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 3(5), 115-139.

Şimşek, N. (2007). Öğrenmeyi öğrenmede alternatif yaklaşımlar. (1. Baskı). Ankara: Asil Yayınları.

Tabanlı, S. G. (2008) Bilişim Teknolojilerinin Temelleri Dersinin Öğretiminde Yapılandırmacılık Uygulaması: Webquest Tekniğine iliskin Öğrenci Görüsleri (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezinden edinilmiştir. (Tez No. 216081)

Teyfur, M .& Teyfur, E. (2012). Yapılandırmacı öğretim programına yönelik öğretmen ve yönetici görüşlerinin değerlendirilmesi (İzmir İl Örneği), Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 3 (2), 66-81.

Tokatlı, M. Ö. (2018). Ortaokul müzik öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşım ile ilgili algı düzeylerinin incelenmesi (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 505100)

Trigwell, K., & Prosser, M. (1991). Improving the quality of student learning: the influence of learning context and student approaches to learning on learning outcomes. Higher education, 22(3), 251-266.

Tunç, H. S. (2013). Birleştirilmiş sınıflarda yapılandırmacı öğrenme ortamının değerlendirilmesi (Kilis ili örneği) (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 347496)

Turgut, Ü. & Gürbüz, F. (2011). Fen öğretiminde öğrenme kuramları ve laboratuvar destekli yapılandırmacı (constructivist) öğrenme kuramı, Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(2), 45-78.

Türkoğlu, M. (2012). Tarih öğretmenlerinin yapılandırmacı öğretmen nitelikleri açısından değerlendirilmesi: öğrenci görüşleri (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 321929)

Ülgen, G. (2001). Kavram geliştirme: kuramlar ve uygulamalar. Ankara; Pegem yayıncılık.

Ünal, Ç. & Çelikkaya, T. (2009). Yapılandırmacı yaklaşımın sosyal bilgiler öğretiminde başarı, tutum ve kalıcılığa etkisi (5. sınıf örneği). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,13(2): 197-212.

Valsiner, J. (2000). Culture and Human Development. Sage Publications: Thousand Oaks, CA.

Wilson, B. G. (1997). Reflections on Constructivism and lnstructional Design. In. C. Dills & Romoszowski (Eds.), Instructional development paradigms (pp. 63-80). Englewood Cliffs, NJ: Educational Technology Publications.

Yanpınar Yelken, T., Üredi, L., Tanrıseven, I. & Kılıç, F. (2010). İlköğretim müfettişlerinin yapılandırmacı program ile öğretmenlerin yapılandırmacı öğrenme ortamı oluşturma düzeylerine ilişkin görüşleri. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(2), 31-46.

Yapıcı, Ş. & Yapıcı, M. (2010). Eğitim Psikolojisi (2. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.

Yıldız, S. (2011). İlköğretim programlarındaki ölçme ve değerlendirme yaklaşımları ile ilgili branş öğretmenlerinin görüşleri (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezinden edinilmiştir. (Tez No. 279870).

Yılmaz, D. (2012). Sınıf öğretmeni adaylarının yapılandırmacı öğrenme ortamlarının demokratikliğine ilişkin görüşleri (Yüksek Lisans Tezi). Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nden edinilmiştir. (Tez No. 345849)




DOI: http://dx.doi.org/10.46827/ejes.v10i8.4927

Refbacks

  • There are currently no refbacks.


Copyright (c) 2023 Celal Büyük, Hümeyra Veyis

Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.

Copyright © 2015-2023. European Journal of Education Studies (ISSN 2501 - 1111) is a registered trademark of Open Access Publishing Group. All rights reserved.

This journal is a serial publication uniquely identified by an International Standard Serial Number (ISSN) serial number certificate issued by Romanian National Library (Biblioteca Nationala a Romaniei). All the research works are uniquely identified by a CrossRef DOI digital object identifier supplied by indexing and repository platforms. All authors who send their manuscripts to this journal and whose articles are published on this journal retain full copyright of their articles. All the research works published on this journal are meeting the Open Access Publishing requirements and can be freely accessed, shared, modified, distributed and used in educational, commercial and non-commercial purposes under a Creative Commons Attribution 4.0 International License (CC BY 4.0).