HIGH SCHOOL STUDENTS’ VIOLENCE TENDENCIES
Abstract
This paper aimed to compare the levels of violence tendency in three different types of high schools. The universe of the research consisted of the high school students in the province Konya, the sample group involved 280 male, 224 female students studying at the Vocational, Anatolian and Sport High Schools. In obtaining data, a personal information form and the Violence Tendency Scale (VTS) developed by Göka et al. (1995) were used. The scale was made up of a four-point Likert type with 20 questions, varying from (1) “absolutely inappropriate” to (4) “absolutely appropriate”. The highest point from the scale was “80”, the lowest point was “1”. A high point shows that the students’ aggressiveness and violence tendencies are more. In accordance with the students’ points from the scale, the point between 1-20 as “very poor”, the point between 21-40 as “poor”, the point between 41-60 as “good” and the point between 61-80 as “very good” were regarded in terms of violence tendency, the “Cronbach Alpha” reliability coefficient of the scale was found to be .88. By testing the homogenity and variance of data, in the determination of statistical differences Independent t-test, One Way Anowa, Tukey-HSD tests were utilised. In this paper, the male students’ violence tendency averages were higher rather than the female students and this difference was statistically significant (P<0.05). The values regarding the students doing sportive activities were lower than the students not doing sport and this difference was statistically significant (P<0.05). Depending on the factors of father and mother’s education level, income level and class, any statistical differences were not observed. The Sport High School students’ violence tendency averages were lower than two other school types, the difference between the sport high school and the vocational high school was statistically significant (P<0.05). In conclusion, the students who give importance to sportive activities in their lives and have sportive education, are considered to have lower violence tendency rather than the students at other schools.
Article visualizations:
Keywords
References
Altun, S.A., Güneri, O.Y., Baker, Ö.E. (2006). Basındaki Yansımaları ile Okulda Şiddet, Eurasian Journal of Educational Research, 24, pp, 12-21.
Angkaw, J.P. (2006). Addressing school violence in the 21st century. ED495737. Retrieved February 26, 2008, from ERIC Database.
Avcı, R., Güçray, S.S. (2010). Şiddet Davranışı Gösteren ve Göstermeyen Ergenlerin Ailelerinin Aile İşlevleri, Aile Bireylerine İlişkin Problemler, Öfke ve Öfke İfade Tarzları Açısından İncelenmesi, Educational Sciences: Theory & Practice 10 (1),Winter 2010, 45-76.
Ayan, S. (2007). Aile İçinde Şiddete Uğrayan Çocukların Saldırganlık Eğilimleri, Anadolu Psikiyatri Dergisi; 8:206-214
Aygüç, F. (2015). Evaulation of bullying behaviors according to violence in family in secondary schools, Yeditepe Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eğitim Yönetimi ve Denetimi Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi.
Bacı, S.D. (2011). Çocuk ve Ergenlerde Şiddet ve Saldırganlığın Önlenmesi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir: Doktora Tezi.
Bakırcıoğlu, R. (2010). Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı. Ankara: Anı Yayıncılık.
Balcıoğlu, İ. (2003). Sporun Sosyolojisi ve Psikolojisi, İstanbul: Bilge Yayınları.
Balkıs, M., Duru, E., Buluş M. (2005). “Şiddete Yönelik Tutumların Özyeterlik, Medya, Şiddete Yönelik İnanç, Arkadaş Grubu ve Okula Bağlılık Duygusu İle İlişkisi.” XV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, Muğla.
Bandura, A. (1997). Social learning theory. Practice Hall- New Jersey, p. 22-36.
Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu (1998). Aile içinde ve toplumsal alanda şiddet. Bilim Serisi: 113. Ankara: Başbakanlık Basımevi.
Budak, S. (2003). Psikoloji sözlüğü. 2. baskı. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları, S. 712.
Çabuk Kaya, N. (2006). “Şiddetin Sosyal Dinamikleri: Yoksulluk,İşsizlik ve Göç” Toplumsal Bir Sorun Olarak “Şiddet” Sempozyumu, Eğitim Sen. Bildiriler Kitabı.
Çeliktaş, M.G. (2013). Okuldaki Şiddet Olayları ile Aile İçi Şiddet İlişkisi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara: Yüksek Lisans Tezi.
Deveci, H., Karadaş, R., Yılmaz, F. (2008). İlköğretim Öğrencilerinin Şiddet Algıları, Electronic Journal of Social Sciences, V.7 N.24. (351-368).
Erkek, N.P. (2016). Yatılı ve Gündüzlü Eğitim Alan Ortaöğretim Öğrencilerinin Şiddet Eğilimleri İle Özgüvenleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Ana Bilim Dalı Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Furlong, M.J., Morrison, G. (2000). The school in school violence: Definitions and facts. Journal of Emotional & Behavioral Disorders, 8, 71-82.
Gelinas, D.J. (2003). Witnessing violence: the effects on children and adolescents. ( Ed. Joshua Miller,Irene R. Martin ve Gerald Schamess) School violence and children in crisis: community and school ınterventions for social workers and counselors. Denver: Love Publishing Company.
Gür, B. (2016) Evrensel bir sorun:Sporda Şiddet, Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, s.3-10.
Hahn et al., (2007). Effectiveness of universal school-based programs to prevent violent andaggressive behavior: a systematic review. American Fournal of Preventive Medicine, 33,112-113.
Hanhan, A.A. (2012). Onarıcı Disiplin Modelinin Liselerde, Akran İstismarı ve Şiddeti Üzerindeki Etkilerinin İncelenmesi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir: Doktora Tezi.
Hiçyılmaz, Y., İnci, M. A., & Seven, S. (2015). 7-10 Yaş Grubu Çocukların Şiddet Algılarının Resimler Aracılığı İle Sosyal Güçler Bağlamında İncelenmesi. Ankara. 503-508.
Kılıç, E.Z. (2011). Violent Behavior in Adolescence: Individual and Familial Factors, Arc hi ves of Neu ropsy chi atry 2012; 49: 260-265, DOI: 10.4274/npa.y 6100.
Kılıçarslan, F. (2010). Çocuk ve Aile Sorunlarının Terapi ve Tedavisi. Ankara: Nobel.
Kocacık, F. (2007). Şiddet olgusu üzerine. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi 2:1,1-7 http://www.cumhuriyet.edu.tr/edergi/makale/88.pdf. (Erişim tarihi: 28.09.2007).
Koçak, M., (2017). Examining the relationship between violent and nonviolent offending behaviours with childhood traumas and personality traits in young adults, Ankara Üniversitesi / Sağlık Bilimleri Enstitüsü / Disiplinlerarası Adli Bilimler Anabilim Dalı, Yüksek Lisans tezi.
Memiş ve ark. (2013). Sağlık Çalışanları Şiddet Araştırması, Sağlık ve Sosyal Hizmet Çalışanları Sendikası, Sağlık-Sen Yayınları.
Nair, B. (2014). Ergenlerin Saldırganlık Davranışlarının Bazı Değişkenler Açısından Değerlendirilmesi. Cumhuriyet Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sivas: Yüksek Lisans Tezi.
Özgür G., Yörükoğlu G.,Baysan Arabacı L., (2011). High School Student’s Perception of Violence, Level of Tendency to Violence and Effective Factor. Journal of Psychiatric Nursing 2011;2(2):53-6.
Özgür Ö., Özbulut M. (2010). Gençlik ve Şiddet Toplumsal Alanda Şiddetin Yükselişi, Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Yayını.
Pekince, H. (2012). Ergenlerin Saldırganlık Düzeyleri İle Sosyal Aktivitelere Katılmaları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. İnönü Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Malatya: Yüksek Lisans Tezi.
Saban, A., Akbulut, M.G. (2012). İlköğretim birinci kademe öğrencilerinin şiddetle ilgili algılarının çizdikleri resimler aracılığıyla incelenmesi. Turkish Journal of Education, 1(1).
Sağlam, A. (2016). Ortaokul Öğrencilerinin Şiddet Eğilimleri İle Okula Bağlılık Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı Rehberlik Ve Psikolojik Danışmanlık Programı Yüksek Lisans Tezi.
Solak, A. (2007). Okullarda Şiddet ve Çocuk Suçluluğu. Ankara, Pegem.
TBMM Araştırma Komisyon Raporu (2007). Türkiye’de ortaöğretime devam eden öğrencilerde ve ceza ve infaz kurumlarında bulunan tutuklu ve hükümlü çocuklarda şiddet ve bunu etkileyen etkenlerin saptanması. Araştırma Raporu. Ankara: 2007;(19-22):56-8.
TBMM Araştırma Komisyon Raporu (2013). Sağlık Çalışanlarına Yönelik Artan Şiddet Olaylarının Araştırılarak Alınması Gereken Önlemlerin Belirlenmesi, Yasama dönemi. 24, yasama yılı. 3, erişim adresi: http://www.tbmm.gov. tr/sirasayi/donem24/yil01/ss454.pdf, erişim tarihi: 22.02.2015. s. 454.
TDK, (2017). Şiddet nedir? http://www.tdk.gov.tr/TDK.GTS.58f7789c9d8d38.43509176.
Tor, H., Sargın, N. (2005). İlköğretim okullarının ikinci kademesinde okuyan öğrencilerin şiddet hakkındaki görüşleri. XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, Denizli: 28-30 Eylül 2005, 751-756.
Ünalmış, M., Şahin, R. (2012). Şiddete yönelik tutum ve okul zorbalığı. Uluslararası Cumhuriyet Eğitim Dergisi, 1(1): 63-71.
WHO (2002). Dünya sağlık raporu (şiddet ve sağlık dünya raporu). Web: www.http//undp.unorg.tr./who/bülten/turk/bulten9.htm
Yönet, E., Çalık, F., Yaşartürk, F., Çimen, K. (2016). Lise Öğrencilerinin Rekreatif Etkinliklere Katılımları ile Saldırganlık- Şiddet Eğilimlerinin İncelenmesi, International Journal of Science Culture and Sport, 4 (Special Issue 1) ISSN : 2148-1148 Doi : 10.14486/IntJSCS563.
Yörükoğlu, A. (2004). Gençlik Çağı Ruh Sağlığı ve Ruhsal Sorunlar. İstanbul: Özgür Yayınları.
DOI: http://dx.doi.org/10.46827/ejes.v0i0.933
Refbacks
- There are currently no refbacks.
Copyright (c) 2018 Mehmet Altın, Hayri Demir, Havva Demirel, Yahya Gökhan Yalçın, Selçuk Buğdaycı
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Copyright © 2015-2023. European Journal of Education Studies (ISSN 2501 - 1111) is a registered trademark of Open Access Publishing Group. All rights reserved.
This journal is a serial publication uniquely identified by an International Standard Serial Number (ISSN) serial number certificate issued by Romanian National Library (Biblioteca Nationala a Romaniei). All the research works are uniquely identified by a CrossRef DOI digital object identifier supplied by indexing and repository platforms. All authors who send their manuscripts to this journal and whose articles are published on this journal retain full copyright of their articles. All the research works published on this journal are meeting the Open Access Publishing requirements and can be freely accessed, shared, modified, distributed and used in educational, commercial and non-commercial purposes under a Creative Commons Attribution 4.0 International License (CC BY 4.0).
